Kinderdoop of alleen geloofsdoop?
Inleiding
Over de doop wordt nogal eens verschillend gedacht binnen het christelijk geloof. Is de doop alleen voor gelovigen, of voor gelovigen en hun kinderen? Zelf ben ik als kind gedoopt en grootgebracht in een kerk die de de kinderdoop praktiseert, en daar heb ik een geestelijke opvoeding ontvangen waar ik met dankbaarheid op terugkijk. Toch heb ik op latere leeftijd de keuze gemaakt me te laten dopen als gelovige. Hieronder beschrijf ik mijn huidige standpunt en mijn verhaal over hoe ik tot mijn keuze kwam me te laten dopen. Voor de helderheid:
- Ik spreek van "zuigelingendoop" en "zuigelingendopers" om aan te geven dat het om kinderen gaat die geen geloofsbelijdenis kunnen afleggen. Ik ben niet per se tegen het dopen van kinderen an sich, als ze maar een geloofwaardige belijdenis kunnen afleggen. Wanneer dat precies zou zijn, is iets waar ik momenteel geen sterke mening over heb.
- Bij alle genoemde Bijbelteksten geldt: lees ze voor jezelf en in context.
Mijn standpunt
De doop is het teken van inlijving in het Nieuwe Verbond en is voor de geestelijke kinderen van Abraham.
Tot zover zijn de zuigelingendopers (die ik tot nu toe gesproken heb) het met mij eens.
Op basis van de onderstaande redenen geloof ik dat de doop alleen voor gelovigen is:
1. Alle leden van het Nieuwe Verbond kennen God en zijn vergeven van zonden (Jeremia 31:34). Jezus heeft dit Nieuwe Verbond ingesteld bij de instelling van het Avondmaal (Mattheüs 26:28). M.a.w., bij het Nieuwe Verbond hoor je alleen als je God kent.
2. Een geestelijk kind van Abraham wordt je door geloof (Romeinen 4:11-12; Galaten 3:7). Romeinen 4:12 zegt dat zelfs de lichamelijke kinderen van de gelovige Abraham nog niet automatisch geestelijke kinderen zijn, dus dan is het niet logisch te veronderstellen dat lichamelijke kinderen van gelovige heidenen dat wel zijn.
3. Een aantal teksten over de doop is erg moeilijk op de zuigelingendoop toe te passen maar lijkt juist over tot geloof komen te gaan (Romeinen 6:4; Galaten 3:27 (cf. Romeinen 8:9); Kolossenzen 2:11-12). Deze teksten als oproep of belofte zien vind ik vergezocht omdat ik in de Bijbel zelf daar geen enkele aanleiding toe kan vinden.
Het lijkt erop dat de Bijbel eenduidig een vrij eenvoudig verhaal verkondigt: er is een lichamelijk (of nationaal) aspect en een geestelijk aspect aan het verbond met Abraham, voor respectievelijk lichamelijke en geestelijke kinderen.
Lichamelijke kinderen van Abraham: kinderen van het vlees (Romeinen 9:6-8), inlijving door natuurlijke geboorte, vielen destijds onder het Oude Verbond, teken is de besnijdenis, hun komt de belofte van Kanaän toe. Daar heb je dus tweeërlei kinderen van het verbond.
Geestelijke kinderen van Abraham: kinderen van de belofte (Romeinen 9:6-8, Galaten 4:28), inlijving door wedergeboorte, vallen nu onder het Nieuwe Verbond, teken is de doop, hun komt de belofte van het hele aardrijk toe. Daar heb je dus maar een soort kinderen van het verbond (Jeremia 31:34).
| Lichamelijke kinderen van Abraham | Geestelijke kinderen van Abraham |
|---|---|
| Kinderen van het vlees | Kinderen van de belofte |
| Inlijving door natuurlijke geboorte | Inlijving door wedergeboorte |
| Vielen destijds onder het Oude Verbond | Vallen nu onder het Nieuwe Verbond |
| Besnijdenis als teken | Doop als teken |
| Belofte van Kanaän | Belofte van de nieuwe aarde |
| Tweeërlei kinderen van het verbond | Eén soort kinderen van het verbond |
N.B.
Er zijn zuigelingendopers die de bovenstaande drie punten met me eens zijn, maar betogen dat kinderen van gelovigen uit het oordeel der liefde voor gelovig mogen worden gehouden en daarom gedoopt moeten worden. Hier heb ik me ook heel wat uurtjes in verdiept, maar uiteindelijk kon ik moeilijk anders dan concluderen dat de onderbouwing van die visie berust op erg twijfelachtige veronderstellingen.
Mijn verhaal
Ik ben opgegroeid in een liefdevol christelijk gezin en als baby gedoopt. In 2014 begon ik me voor het eerst te verdiepen in de "doop discussie". Dit duurde meerdere jaren en ging vrij diep, maar ik kwam er maar niet uit. In 2018 besloot ik het naast me neer te leggen tot God het weer naar boven zou brengen. Dat gebeurde in 2023. Ditmaal wist ik dat God duidelijk leiding zou geven en begon ik opnieuw aan de zoektocht, met de verwachting dat dit enkele maanden zou duren. Uiteindelijk duurde het meer dan een jaar. In dat jaar heb ik veel gelezen, geluisterd en gesproken met dominees. De bovenstaande drie punten werden mij steeds duidelijker maar ik wilde de kant van de zuigelingendopers de beste gelegenheid geven hun verhaal te doen.
Op den duur ging het mij frustreren dat, hoewel geloofsdoop de Bijbelse lijn leek, het niet keihard te bewijzen was, en dat zuigelingendoop ook niet keihard uit te sluiten was. Bovengenoemde teksten konden altijd wel op een andere manier worden uitgelegd. En hoewel dat vergezocht was, was het niet onmogelijk. Deze knagende onzekerheid werd op gegeven moment een intense worsteling waarin een doorbraak nodig was.
Op zaterdag 4 mei begon er een Bidden en Vasten conferentie, en niet geheel toevallig vond de doorbraak daar plaats. Plotseling realiseerde ik me dat de zuigelingendopers net zo min de zuigelingendoop keihard konden bewijzen of de positie van "enkel geloofsdoop" keihard konden ontkrachten. Nog minder zelfs, daar was ik intussen wel achter. Dit gaf een enorme bevrijding. Er was niet vanuit de Bijbel aan te tonen dat ik fout zat, en nu was ik alleen nog maar verantwoording aan God schuldig. Nu ik daar eenmaal uit was, wilde ik ook geen seconde langer wachten. Ik heb 's avonds laat een afspraak gemaakt met een bekende voorganger en werd op zondag 5 mei 2024 gedoopt door onderdompeling op basis van geloofsbelijdenis. God heeft sindsdien veel bevestigingen gegeven (waaronder onafhankelijke profetieën die elkaar bevestigden en bijzondere gebedsverhoringen), maar dat is een heel verhaal op zichzelf.